Voor het eerst sinds 16 maart 2020 mogen de kinderen van de basisschool weer, gedeeltelijk, naar school en de kinderopvang.
Voor het eerst werk ik als onderwijsassistent op de basisschool en als pedagogisch medewerker op de BSO.
Voor de leerkrachten en de pedagogisch medewerkers was het nog steeds zoeken op welke manier je het beste kunt werken met de maatregelen rondom corona.
Voor mij was alles nog steeds zoeken.
In week twee kon je merken dat de eerste ongemakken minder werden. Het ‘nieuwe normaal’ begon al aardig te wennen, zowel voor de kinderen als voor het team.
Het viel me op dat er steeds meer kinderen klaagde over zere handen. Al dat handen wassend is wel een aanslag op je huid. Zelf heb ik een gevoelige huid en smeer zoveel mogelijk mijn handen in met crème. Toch verbaasde het mij dat de kinderen er ook last van hadden. Helaas is dat geen reden om geen handen meer te wassen.
Het viel me ook op dat er, vooral door de jongsten, nog steeds gevraagd werd naar het waarom van alle regels. Ik dacht dat dat wel duidelijk was maar herhalen is voor hen blijkbaar langer nodig dan een paar dagen.
Het werk op school gaat door, er wordt hard gewerkt om de kinderen voor te bereiden voor het komende schooljaar en te zorgen dat ze het niveau daarvan gaan halen.
Groep 3 had met taal een zin waarin het juiste vetgedrukte woord omcirkeld moest worden, één woord is juist; Wat spijtig veilig prijzig dat oma niet kan komen.
Tijdens het nakijken bleek dat meer dan de helft van de kinderen het woord ‘veilig’ hadden omcirkeld terwijl het officieel ‘spijtig’ moest zijn. In deze corona-tijd kun je dat toch niet fout rekenen….?
Het harde werken viel me ook op. Waar is er dan ruimte voor het sociaal-emotionele stuk? Zouden de Moppies daar iets kunnen doen? Misschien kunnen de Moppies verwerkt worden in speelse opdrachten in de eerste groepen waardoor kinderen kennis maken met de verschillende Moppies. Zou kennis maken op deze manier helpend zijn om aansluitend meer met gevoelens en verhalen bezig te gaan? Of zouden de Moppies te veel raakvlakken met het cognitieve krijgen waardoor het de sociaal-emotionele verwerking juist in de weg staat?
Het lijkt mij een interessante vraag om eens nader te onderzoeken.
De uitspraken van vooral de jongste kinderen vind ik enorm genieten. Ik sluit af met één prachtig voorbeeld. Stel je een kind voor dat net in groep 1 zit en waarvan je nu al aan alles kunt zien dat het een regelaar is. Ik ben met een groepje van 3 kinderen op de tablet een tel-spelletje aan het doen. Wanneer deze drie het goed gedaan hebben verschijnt er een plaatje in beeld. Op één van deze plaatjes staan verschillende ruimtewezens en ik stel de vraag “wat zijn dat nou voor dieren?” Het eerdergenoemde kind stond net mee te kijken en legt mij verontwaardigd uit “Dat zijn geen dieren, dat zijn ruimtebezems!”
Wat is het toch heerlijk om met kinderen te werken!
Ik ben heel benieuwd welke praktische handvatten ik kan bieden om vorm te geven aan gevoelens en verhalen van kinderen die moeten wennen aan een nieuwe situatie. Ook op school met de nieuwe corona-maatregelen.
Heb je nu al behoefte aan meer mogelijkheden? Neem contact op via info@demoppies.com of het contactformulier op de website.
Laten we samen kinderen kleur geven!
Miranda Smit-van Keulen
deMoppies.com
De moppies zouden zeker ingezet kunnen worden.
Hoe voel jij je nu?
Welk dier past daar het beste bij?
Welk dier ben je nu?
Welk dier zou je willen zijn?
Ik denk dat kinderen heel goed hiermee om kunnen gaan.
Ook sociaal-emotioneel.
Mooi idee Erica, dankjewel.
Ik ga eens kijken hoe dit praktisch toegepast zou kunnen worden binnen het basisonderwijs.
Miranda