Blog

Blog, Corona, Moppie-Maatje en Basisschool

Naar school met corona week 4

jun 5, 2020 door Miranda Smit 0 Reacties

Sinds 11 mei 2020 mogen de kinderen van de basisschool weer, gedeeltelijk, naar school en de kinderopvang.

Sinds 11 mei werk ik als onderwijsassistent op de basisschool en als pedagogisch medewerker op de BSO.

De eerste vier weken basisschool met corona zijn achter de rug. Nadat er voorzichtig met halve klassen is gestart gaan vanaf volgende week alle kinderen weer tegelijk naar school.

Op het IKC waar ik de afgelopen vier weken werkte heb ik niemand gehoord over een ernstige zieke dierbare of een dierbare die is overleden aan corona. De gevolgen van corona lijken daardoor een beetje ver-van-je-bed.

Voor andere scholen, bijvoorbeeld in Brabant en Limburg, zal dat waarschijnlijk heel anders zijn. Daar komen zoveel verhalen vandaan over ernstige zieke mensen en mensen die zijn overleden. Daarnaast mocht er alleen op 1,5 meter afstand en maar met een paar mensen afscheid genomen worden. Ook meeleven met de nabestaanden moet op minimaal 1,5 meter afstand.

Wat voor impact zal dit op de kinderen hebben gehad?

En nu deze kinderen weer naar school gaan, is daar dan ruimte voor op school? Wordt er met de kinderen gepraat over de gebeurtenissen en de gevoelens die zij daarbij ervaren hebben?

Of gaat iedereen weer over tot de orde van de schooldag? En is dit misschien juist wel goed voor kinderen omdat de regelmaat, structuur en afleiding juist houvast geven?

In een crisissituatie, bij een overlijden dicht bij het kind of van iemand op school, wordt er ruimte gemaakt voor praten over de dood. Elke school doet dit op een eigen manier. Hoe zouden leerkrachten op een minder beladen moment met de kinderen over de dood kunnen praten? Er kunnen namelijk boeiende gesprekken ontstaan wanneer kinderen vragen stellen over de dood en afscheid nemen.

En hoe kijk jij als leerkracht en jullie als team tegen de dood aan? Is het te spannend of eng voor je, wat heb jij al meegemaakt, hoe heeft dit jou gevormd en op welke manier kan dit invloed hebben op een gesprek met de kinderen?

En hoe zit het eigenlijk met de BSO? Is daar ruimte om over dit onderwerp te praten met de kinderen? En wat doe je als kinderen van de BSO met een overlijden te maken hebben?

Ervaring leert dat kinderen baat hebben bij tijdige voorlichting en kennis over de begrippen rondom de dood. Ze leren dat de dood ‘gewoon’ bij het leven hoort en het helpt hen wanneer zij te maken krijgen met een overlijden. Ook is het belangrijk voor kinderen om inzicht te krijgen in emoties en dat zij handvatten krijgen om vorm te geven aan gevoelens en verhalen.

Er zijn verschillende partijen die praktische handvatten aanbieden. Zo heeft het Nederlands Uitvaart Museum een lesprogramma ontwikkeld voor groep 7 en 8. Kijk op de website voor meer informatie.

deMoppies.com heeft, in samenwerking met Bureau MORBidee, een aantal boekjes uitgegeven. Het boekje ’Uitvaart’ omschrijft onder meer de begrippen ‘nabestaande’ en ‘uitvaartverzorger’, vertelt over begraven en cremeren en geeft een korte uitleg over ‘ritueel, ‘rouw’ en ‘herinnering’.

Ook staan er verschillende praktische handvatten in het gratis Moppie-E-book waarmee kinderen vorm kunnen geven aan gevoelens en verhalen. Kleurplaten met een opdracht ondersteund door uitleg en tips.

Kijk eens na welke mogelijkheden er op jouw basisschool zijn om met kinderen te praten over de dood. Mocht je meer mogelijkheden zoeken dan denk ik graag met je mee.

Heb je nu al behoefte aan meer mogelijkheden? Neem contact op via info@demoppies.com of het contactformulier op de website

Laten we samen kinderen kleur geven!

Miranda Smit-van Keulen

deMoppies.com

Blog, Corona, Moppie-Maatje en Basisschool

Naar school met corona week 3

mei 29, 2020 door Miranda Smit 0 Reacties

Sinds 11 mei 2020 mogen de kinderen van de basisschool weer, gedeeltelijk, naar school en de kinderopvang.

Sinds 11 mei werk ik als onderwijsassistent op de basisschool en als pedagogisch medewerker op de BSO.

Er loopt een klein meisje stilletjes te huilen door de gang terwijl iedereen buiten speelt.

Er staat een jongetje verstopt in de schuur bang voor de ‘grote jongens’ langs het hek van het onderbouw-plein.

En dan moet je 1,5 meter afstand houden om deze kleine mensjes te troosten…..?!

Vooral bij de allerkleinsten vind ik het heel lastig om 1,5 meter afstand te houden. Ze komen net van de kinderopvang waar ze liefdevol werden verzorgd en begeleid. Nu in deze corona-tijd wordt er op de kinderopvang bijna geen 1,5 meter afstand gehouden. Dan word je vier en ga je naar groep 1, daar moet dat ineens wel. En de overgang is al zo groot.

Wat herinner jij je nog?

Ik maakte een praatje met de ‘grote jongens’ langs het hek. Ze stonden te genieten van de spelende kinderen op het plein van de onderbouw. De fietsjes, de grote rode zandscheppen, de zandbak. Heerlijk hadden ze het gevonden om daar te spelen.

Wat herinner jij je nog van de eerste jaren op de basisschool?

Nu ik op het IKC werk mag ik weer in de zandbak, stoepkrijten, voetballen, hutten bouwen. Het kind in mij komt naar boven en ik vind het heerlijk.

Hopelijk houden de kinderen, ondanks de corona-tijd, vooral mooie en fijne herinneringen over aan de eerste jaren op de basisschool.

Moppie-Missie wil samen met kinderen herinneringen bewaren. Je vindt hier een kleurplaat.

Ik ben heel benieuwd welke praktische handvatten ik kan bieden om vorm te geven aan gevoelens en verhalen van kinderen die moeten wennen aan een nieuwe situatie. Ook op school met de nieuwe corona-maatregelen.

Heb je nu al behoefte aan meer mogelijkheden? Neem contact op via info@demoppies.com of het contactformulier op de website

Laten we samen kinderen kleur geven!

Miranda Smit-van Keulen

deMoppies.com

Blog, Corona, Moppie-Maatje en Basisschool

Naar school met corona week 2

mei 24, 2020 door Miranda Smit 2 Reacties

Voor het eerst sinds 16 maart 2020 mogen de kinderen van de basisschool weer, gedeeltelijk, naar school en de kinderopvang.

Voor het eerst werk ik als onderwijsassistent op de basisschool en als pedagogisch medewerker op de BSO.

Voor de leerkrachten en de pedagogisch medewerkers was het nog steeds zoeken op welke manier je het beste kunt werken met de maatregelen rondom corona.

Voor mij was alles nog steeds zoeken.

In week twee kon je merken dat de eerste ongemakken minder werden. Het ‘nieuwe normaal’ begon al aardig te wennen, zowel voor de kinderen als voor het team.

Het viel me op dat er steeds meer kinderen klaagde over zere handen. Al dat handen wassend is wel een aanslag op je huid. Zelf heb ik een gevoelige huid en smeer zoveel mogelijk mijn handen in met crème. Toch verbaasde het mij dat de kinderen er ook last van hadden. Helaas is dat geen reden om geen handen meer te wassen.

Het viel me ook op dat er, vooral door de jongsten, nog steeds gevraagd werd naar het waarom van alle regels. Ik dacht dat dat wel duidelijk was maar herhalen is voor hen blijkbaar langer nodig dan een paar dagen.

Het werk op school gaat door, er wordt hard gewerkt om de kinderen voor te bereiden voor het komende schooljaar en te zorgen dat ze het niveau daarvan gaan halen.

Groep 3 had met taal een zin waarin het juiste vetgedrukte woord omcirkeld moest worden, één woord is juist; Wat spijtig veilig prijzig dat oma niet kan komen.

Tijdens het nakijken bleek dat meer dan de helft van de kinderen het woord ‘veilig’ hadden omcirkeld terwijl het officieel ‘spijtig’ moest zijn. In deze corona-tijd kun je dat toch niet fout rekenen….?

Het harde werken viel me ook op. Waar is er dan ruimte voor het sociaal-emotionele stuk? Zouden de Moppies daar iets kunnen doen? Misschien kunnen de Moppies verwerkt worden in speelse opdrachten in de eerste groepen waardoor kinderen kennis maken met de verschillende Moppies. Zou kennis maken op deze manier helpend zijn om aansluitend meer met gevoelens en verhalen bezig te gaan? Of zouden de Moppies te veel raakvlakken met het cognitieve krijgen waardoor het de sociaal-emotionele verwerking juist in de weg staat?

Het lijkt mij een interessante vraag om eens nader te onderzoeken.

De uitspraken van vooral de jongste kinderen vind ik enorm genieten. Ik sluit af met één prachtig voorbeeld. Stel je een kind voor dat net in groep 1 zit en waarvan je nu al aan alles kunt zien dat het een regelaar is. Ik ben met een groepje van 3 kinderen op de tablet een tel-spelletje aan het doen. Wanneer deze drie het goed gedaan hebben verschijnt er een plaatje in beeld. Op één van deze plaatjes staan verschillende ruimtewezens en ik stel de vraag “wat zijn dat nou voor dieren?” Het eerdergenoemde kind stond net mee te kijken en legt mij verontwaardigd uit “Dat zijn geen dieren, dat zijn ruimtebezems!”

Wat is het toch heerlijk om met kinderen te werken!

Heb je nu al behoefte aan meer mogelijkheden? Neem contact op via info@demoppies.com of het contactformulier op de website.

Laten we samen kinderen kleur geven!

Miranda Smit-van Keulen

deMoppies.com

Blog, Corona, Moppie-Maatje en Basisschool

Naar school met corona week 1

mei 15, 2020 door Miranda Smit 0 Reacties

Voor het eerst sinds 16 maart 2020 mogen de kinderen van de basisschool weer, gedeeltelijk, naar school en de kinderopvang.

Voor het eerst werk ik als onderwijsassistent op de basisschool en als pedagogisch medewerker op de BSO.

Voor de leerkrachten en de pedagogisch medewerkers was het nieuw om te werken met de maatregelen rondom corona.

Voor mij was alles nieuw.

In week 1 stond voor iedereen alles in het teken van bescherming van de kinderen en de volwassenen tegen COVID-19. De hele dag moeten de handen gewassen worden en moet er afstand blijven tussen kinderen en volwassenen. Respect voor de leerkrachten en ondersteunend personeel die er mee om moeten leren gaan!

In week 1 stond voor mij alles in het teken van het leren kennen van de kinderen en personeel, alle taken die er voor mij zijn weggelegd (daarbij de nieuwe maatregelen leren hanteren) en de kinderen een begeleiden op school.

Hoe geef je, met de verplichte afstand, kinderen een welkom en veilig gevoel op school en de bso ?

Een veilig gevoel voor kinderen heeft er naar mijn idee onder andere mee te maken dat je mag zijn wie je bent, dat je wordt gezien zoals je bent en dat jouw verhalen en gevoelens gerespecteerd worden door de mensen om je heen.

Bij het versterken van de band met kinderen helpt een aai, een high five, dichtbij komen om mee te kijken met iets, samen een spelletje doen, een kind aan de hand mee nemen om samen iets te zoeken…… Ook voor mij heel vanzelfsprekend.

De werkelijkheid is momenteel anders:

Samen een potje voetballen, mag niet

Samen mens erger je niet doen en om de beurt in het midden klikken op de dobbelsteen, is niet veilig

Een pleister plakken op een geschaafde knie, daarvoor moet je dichterbij komen dan 1,5 meter

Onderweg naar de schuur om speelgoed te pakken kruipt er een klein handje in mijn hand, oei contact mag niet

Dit alles voelt voor mij zo onnatuurlijk.

Wat doet dit met kinderen?

Ik ben heel benieuwd. Daar waar mogelijk wil ik met de Moppies praktische handvatten bieden om vorm te geven aan gevoelens en verhalen van kinderen die moeten wennen aan een nieuwe situatie. Ook op school met de nieuwe corona-maatregelen.

Heb je nu al behoefte aan meer mogelijkheden? Neem contact op via info@demoppies.com of het contactformulier op de website

Laten we samen kinderen kleur geven!

Miranda Smit-van Keulen

deMoppies.com

Blog, Kleurplaat

Liefde voor en door kinderen

feb 11, 2020 door Miranda Smit 0 Reacties

Valentijnsdag, we vieren het feit dat de liefde bestaat en iedere dag om ons heen is. Liefde is een kostbaar iets. Het is belangrijk om het te uiten, het hele jaar door.

Voor kinderen is het heel belangrijk om zich geliefd te voelen. Ze voelen zich verbonden met jou. Krijgen vertrouwen om de wereld te ontdekken en elke dag een stap te zetten in hun groei.

In de eerste levensjaren is vasthouden een basisbehoefte van kinderen. In jouw veilige armen voelt een kind zich verbonden met en geliefd door jou. Later kunnen kinderen het voldoende vinden om je hand vast te houden en bij tieners ga je misschien meer stoeien. Aanraken met je ogen is ook een manier van verbinden.

LIEFDE VOOR JE (KLEIN-)KIND

Als (groot-)ouders maakt het niet uit welke woorden/gebaren je gebruikt, als je maar duidelijk laat voelen dat je veel van je (klein-)kind houdt. Het geeft kinderen een gevoel van veiligheid en geborgenheid, ze voelen zich speciaal en geliefd.

Zelf vind ik het belangrijk dat mijn kinderen niet hoeven te twijfelen of ik wel van ze houd. Daarom spreek ik het ook bewust naar ze uit. Ik zeg vaak ‘luf joe’ en wanneer mijn hart overstroomt van liefde of trots dan spreek ik dit altijd bewust naar ze uit.

Daarnaast vind ik ook dat daden meer zeggen dan woorden. Aandacht voor mijn kinderen hoort daar wat mij betreft ook bij. Echt luisteren naar verhalen, in plaats van met een half oor. Samen iets leuks doen. Toen ze klein waren was dat knutselen, bakken, naar buiten. Nu kijken we samen een film of gaan ergens een hapje eten.

Uitspreken van ‘ik hou van jou’ kan moeilijk voor je zijn ook al hou je super veel van je (klein-)kind. Vanuit je jeugd kun je niet gewend zijn deze woorden te horen of het past gewoon niet bij je om deze woorden uit te spreken. Misschien heeft te maken met verschillende generaties. Een liefdesverklaring van je ouders krijgen was lange tijd ongebruikelijk. Doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg. Misschien ben je wel beter in gebaren, met een knuffel, een kus, even aaien.

Je liefde tonen aan een kind kun je op verschillende manieren doen. Kinderen voelen zich ook geliefd, gerespecteerd en serieus genomen wanneer je:

Je aan je beloftes houdt
Volledige aandacht geeft wanneer je een poosje samen speelt
Knutselwerkjes en/of cadeautjes trots uitgestald worden
Fouten hersteld mogen worden
Verhalen niet onderbroken worden
Luisteren naar wat het kind wil ipv wat jij voor het kind zou willen

Ook hierdoor krijgen kinderen vertrouwen in jou en versterk je de verbinding met elkaar.

KIND EN AFSCHEID

Ook bij ingrijpende situaties zijn liefde, aandacht en geborgenheid heel belangrijk voor kinderen. Eigenlijk zou je kinderen hier het liefst weg houden, wil je hen het verdriet besparen. Juist nu is het belangrijk om kinderen erbij te betrekken op een manier die bij de leeftijd en de situatie past. Juist nu is het belangrijk dat kinderen de ruimte krijgen om gevoelens en verhalen te uiten. Op deze manier bied je ook in deze moeilijke tijd veiligheid en verbondenheid en voelen kinderen zich door jouw liefde gesterkt.

Bij ernstige ziekte en (aanstaand) overlijden willen kinderen hun liefde voor de dierbare persoon vormgeven. Dit kan bijvoorbeeld door een tekening, een knutsel of een brief te maken.

Moppie-Molle is de olifant van de Moppies. Zij heeft een groot hart op haar lijf. Daarmee laat ze zien dat ze met liefde naar verhalen luistert. In haar grote oor kunnen zelfs geheimpjes gefluisterd worden.

Er is nu een kleurplaat van Moppie-Molle met een ballon in hartjesvorm.

Deze kleurplaat kan gratis gedownload worden via de website www.demoppies.com.

Nadat de kleurplaat is ingekleurd kun je in de ballon een tekst schrijven. Bijvoorbeeld ‘ik hou van je’, ‘ik vind je lief’ of ‘ik mis je’. Dit kun je doen samen met kinderen in de klas, in het hospice, op het kinderdagverblijf, thuis, …

MOPPIE-MOLLE

Moppie-Molle geeft nog meer kleur en troost in de vorm van een Moppie-Kussen of een Moppie-Troostdoekje met op de achterkant de tekst

Molle is sterk en wil je graag dragen
Ze luistert met liefde naar jouw verhaal
Fluister je geheimen in haar oor
Molle bewaart ze allemaal

Wanneer (klein-)kinderen met ernstige ziekte en overlijden te maken hebben dan zijn er ook boekjes die extra steun en troost geven tijdens deze ingrijpende situatie.

Het groene boekje ‘Jonge kinderen en de dood. Tips voor ouders en verzorgers’ en het blauwe boekje ‘Ernstig ziek’, een woordenboekje voor kinderen en het paarse boekje ‘Uitvaart. Een woordenboekje voor kinderen’.

Voor meer kleur en troost en het vorm geven aan gevoelens en verhalen kijk op www.demoppies.com

Wil je graag meer informatie over de mogelijkheden voor kinderen bij afscheid en ziekte, neem dan contact op via het contactformulier of info@demoppies.com. Ik ga graag met je in gesprek!

Miranda Smit-van Keulen

deMoppies.com

Blog, Kinderen en de dood, Kinderen en Hospice

Kinderen en de dood

sep 5, 2019 door Miranda Smit 2 Reacties

OPA
Opa is plotseling overleden tijdens de vakantie. ’s Morgens vroeg wordt Luuk (5) samen met zijn zussen wakker gemaakt en hoort hij van papa en mama wat er is gebeurd. Vervolgens verteld mama dat zij meteen naar Schiphol gaat om naar oma in het buitenland te vliegen. Het is een schooldag maar de kinderen gaan mee naar Schiphol om mama uit te zwaaien. Onderweg in de auto praten ze samen over wat er is gebeurd, wat er gaat gebeuren en kunnen de kinderen alle vragen stellen die op dat moment in hun hoofd opkomen.

Tijdens de uitvaart zit Luuk dichtbij oma en papa en mama. Stilletjes volgt hij alles wat er gebeurd. Alleen wanneer hij zichzelf terug ziet op een foto op de beamer roept hij “Hé, dat ben ik!”
Na afloop van de uitvaart heeft Luuk een dolle bui, hij springt op me af en ik zwaai hem op de kop. “Nee, niet doen, straks ga ik ook dood”….

Van dichtbij maakte ik mee hoe waardevol het was dat de ouders vanaf het begin met de kinderen in gesprek gingen. De wereld van deze ouders stond volledig op zijn kop en toch vonden zij de moed en een ingang om te delen met de kinderen. Vertellen wat er is gebeurd en dat zij ook niet weten hoe het verder gaat. Delen van de schok die zij zelf ook ervaren en de onzekerheid waar zij zelf ook mee worstelen. Ik ben zo trots op deze mensen!

JONGE KINDEREN EN DE DOOD
‘Vier woorden zijn essentieel in het contact met kinderen over ziekte en dood: Openheid, eerlijkheid, duidelijkheid, veiligheid’
Deze ouders informeerden de kinderen ’s morgens vroeg over de situatie en gaven de kinderen ruimte om zich te uiten. Ze lieten zien aan de kinderen dat ze ook verdrietig waren en dat ze ook niet alles wisten. Al was het maar kort want mama moest al voor 9.00 uur op Schiphol zijn. De kinderen gingen mee in de auto en daar konden de ouders ingaan op de vragen die werden gesteld.

Tijdens deze heftige periode werkte ik samen met Rob Bruntink (Bureau MORBidee) aan het boekje ‘Jonge kinderen en de dood. Tips voor ouders en verzorgers’
Het boekje had voor deze ouders gemaakt kunnen zijn. Bij de gesprekken kon ik de ouders steunen door te bevestigen dat wat ze puur intuïtief hadden gedaan precies datgene was wat de kinderen nodig hadden.

Als volwassene wil je kinderen graag beschermen tegen het leed in de wereld en vertel je liever niet over moeilijke momenten.

Kinderen voelen echter feilloos aan dat er iets aan de hand is, ook wanneer hen niets wordt verteld, ze er niet bij betrokken worden. Het is bewezen dat het belangrijk is om kinderen goed te informeren en aandacht te geven aan de manier waarop zij de situatie zelf beleven.

ZORG VOOR OUDERS EN KINDEREN

Zorgprofessionals in hospices, verpleeghuizen, verzorgingshuizen en ziekenhuizen evenals uitvaartverzorgers hebben bij ziekte en overlijden een waardevolle rol naar ouders en kinderen toe.
Wanneer ouders informatie krijgen over hoe de kinderen te begeleiden bij ziekte en dood dan help je daar ook de kinderen mee.

Met het boekje ‘Jonge kinderen en de dood. Tips voor ouders en verzorgers’ kun je ouders op een eenvoudige, praktische manier informeren. Er staan enkele algemene tips in waaronder ‘Niets zeggen is niet beter’en ‘Een kind is nooit te jong om te beseffen wat er om hem/haar heen gebeurd’. Heel praktisch zoomt het boekje ook in op taalgebruik, het belang van ‘herinneringen maken’en het omgaan met gevoelens van kind en/of ouder.

SAMEN BESPREEKBAARHEID VERSTERKEN

Dit boekje is de eerste van een serie, gemaakt in samenwerking met Rob Bruntink van Bureau MORBidee, een communicatiebureau over het levenseinde.
Ter verdere ondersteuning verschijnen ook de uitgaves ‘Ernstig ziek’ en ‘Uitvaart’, woordenboekjes voor kinderen.

Ben jij zorgprofessional, uitvaartverzorger of op een andere manier betrokken bij kinderen en de dood?
Bestel de boekjes op factuurbasis via www.demoppies.com/aanbod of koop ze in de webshop van Bureau MORBidee.
Voor vragen kun je hier contact opnemen of mailen met info@demoppies.com

Miranda Smit-van Keulen
deMoppies.com

Blog

Multiply van Saxion

feb 26, 2019 door Miranda Smit 0 Reacties

Multiply van Saxion
Daar sta ik dan, pitchen voor een groep studenten van Saxion.
De komende twee maanden gaan zij, in groepjes, ondernemers ondersteunen met het bedenken van marktkansen en het schrijven van een businessplan. Gelukkig heb ik ook een plek gekregen in dit uitdagende project Multiply.

Moppie-Kussens met Karakter.
Ruim een jaar ben ik nu bezig met de Moppie-Kussens met Karakter.
Het afgelopen jaar heb ik het basisconcept bij hospices aan mogen bieden en aan basisscholen.

Daarnaast heb ik in samenwerking met gezinshuis Knuzz een heel nieuw concept opgezet voor kinderen die meerdere malen uit huis geplaatst zijn, Moppie-Maatje Muzz.
De ervaringen met de Moppie-Maatjes zijn nog mooier dan ik zelf had kunnen bedenken.

Het concept klopt, de productie en de uitvoering zijn geregeld. Nu een stap verder.
Overal waar ik in gesprek ga over het concept worden mensen geraakt. Iedereen is enthousiast en kan niet wachten tot het op de markt komt. Ook ligt er al een nieuwe vraag te wachten. De gunfactor is enorm, iedereen wil kinderen helpen die het moeilijk hebben.
Vanuit een start-up positie meteen groeien, een hele uitdaging om te voorkomen dat het aan zijn eigen succes ten onder gaat. Dat kan ik niet alleen.

Creativiteit in blijven zetten
Bovendien wil ik graag mijn creativiteit in kunnen blijven zetten. Wanneer ik verhalen hoor over moeilijke momenten dan wil ik daar kleur aan geven en hoop dat mensen daar een beetje van opknappen.

De Familie Knots is een serie uit mijn jeugd. Eén van mijn favoriete types is Tante Till. ‘Tante Til heeft een speciale gave om mensen die problemen hebben (of maken) te bedwelmen met haar roze verf. Dan raakt Tante Til opeens in trance, terwijl ze ‘een kloddertje roze hiééeerrr en een kloddertje roze dááaarrr’ door de ruimte laat schallen. Waar haar slachtoffers dan terechtkomen is niet duidelijk. Op een roze wolk? Maar men knapt er in ieder geval reuze van op.’ (meer informatie)
Hoe herkenbaar!

Visualiseren past bij mij. Als beelddenker zet ik situaties en verhalen automatisch om in beeld. Ik denk altijd en overal in mogelijkheden. Zo ontstaan elke keer weer nieuwe concepten. Kortom out of the box denken is geen probleem. Sterker nog, ik ben de box af en toe gewoon even kwijt! Gelukkig kwam Multiply in beeld.

We hebben een match!
Als laatste mag ik pitchen. Zal er nog wel aandacht zijn na alle verhalen van de andere ondernemers?
Het enthousiasme ook nu weer voelbaar. Tijdens de gesprekken met verschillende groepjes studenten was er een match. Drie doelgerichte enthousiaste studenten zien een samenwerking wel zitten. Tijdens de kennismaking waren we als het ware al begonnen met het project. Het klikte dus wel.
We gingen op zoek naar de basis van de Moppies; Wat is mijn kader en welke speelruimte is er daarbinnen om kleur en steun te geven aan kinderen die het moeilijk hebben.

De studenten waren enthousiast over het onderwerp en konden zich goed inleven.
Na onderzoek bleek dat de informatievoorziening over Moppie-Maatje Muzz verbeterd moest worden.
Ook bleek dat veel praktische handvatten gesponsord worden in de jeugdzorg.
Daarnaast heeft het verdienmodel van alleen kussens geen lange adem en hebben we als nieuw verdienmodel bedacht dat er boekjes uitgebracht gaan worden van de Moppies.
Alles met elkaar een leerzame, inspirerende en functionele samenwerking wat mij betreft.
Bedankt Saxion dat ik mee mocht doen aan Multiply.

Miranda Smit-van Keulen
info@demoppies.com
www.demoppies.com

Blog, Jeugdzorg

Muzz, een Moppie-Maatje voor kleur en steun bij een nieuw thuis

feb 13, 2019 door Miranda Smit 0 Reacties

Een nieuw thuis
R. woont sinds een paar maanden in een gezinshuis.
Hij is boos, heel vaak heel erg boos. Hij schreeuwt tegen de andere kinderen, schopt spullen die hem in de weg staan van zich af en wanneer één van de gezinsouders iets tegen hem zegt reageert hij standaard met een grote mond.
Het maakt niet uit wat de situatie is, hij kan alleen maar met boosheid reageren. Het feit dat hij meerdere keren is herplaatst is heel ingrijpend voor hem. De mensen om hem heen willen graag helpen maar krijgen geen enkele ingang. Vragen ketsen af tegen een muur van weerstand en een vriendelijk gebaar kan hij niet ontvangen. Hij is zo welkom in het gezinshuis maar het gevoel machteloosheid groeit bij de mensen om hem heen.

Moppie-Maatje Muzz met een bekend verhaal
In samenwerking met gezinshuis Knuzz is Moppie Muzz ontworpen.
Muzz is een slak die moet wennen aan een nieuw thuis. Dit roept allerlei gevoelens bij hem op.
Daarom hebben de vlakken in het huis van Muzz verschillende kleuren welke corresponderen met emoties. Rood staat voor boosheid. Kinderen in gezinshuizen laten vooral hun boosheid zien. Dit houdt ze op de been. Daaronder zitten andere emoties. Verdriet, oranje, heb ik onder boosheid geplaatst. Angst, groen, is diep weggestopt. Liefde, geel, heeft de vorm van een hart maar een beetje anders. Blij, blauw, is vaak moeilijk om te laten zien. Liefde is voor kinderen in gezinshuizen anders dan bij kinderen die in een stabiel gezin zijn opgegroeid en heeft een aangepaste hartvorm. Geel is ook de kleur van hoop, hoop dat de liefde zal overwinnen.
Bij dit Moppie-Kussen met Karakter hoort de Moppie-Map. Hierin staat het verhaal dat bij Muzz hoort, tips, een knutselplaat van een emotiemeter en kleurplaten waarop de basisemoties staan afgebeeld.

De gezinsouder verteld aan R het verhaal van Muzz. Tijdens het vertellen trekt R. het kussen op schoot en houdt het steeds steviger tegen zich aan. Naar aanleiding van het verhaal van Muzz ontstaat een gesprek over niet meer thuis wonen. R. vertelt dat hij ook boos is dat hij niet meer thuis mag wonen en dat hij bang is dat hij ook weer weg moet uit het gezinshuis. Nog niet eerder heeft hij zoveel verteld over zijn ervaringen en wat dit met hem doet.

Elke keer wordt ik weer stil van dit soort verhalen. Kinderen die het moeilijk hebben wil ik graag een handvat bieden om te helpen maar dat ook dit Kussens met Karakter zo goed zou werken had ik niet kunnen bedenken. De ervaring leert dat kinderen zich herkennen in Moppie-Maatje Muzz en zich op een eigen manier verbonden voelen.

Emoties leren herkennen
Muzz heeft een eigen knutselplaat waarmee een emotiemeter gemaakt kan worden. Samen met de kleurplaten waar emoties afgebeeld staan worden kinderen gestimuleerd om naar de eigen emoties te kijken. Kinderen die zijn herplaatst hebben emoties diep weggestopt of hebben emoties verkeerd leren te benoemen. Voor deze kinderen is het belangrijk dat ze de eigen emoties eerst weer leren herkennen.

Kinderen hebben kracht in zichzelf, willen zelf werken aan oplossingen. Kussen met Karakter Muzz is een ondersteuningstechniek welke aandacht geeft aan hun verhaal en de verbinding vormt tussen gevoelens en de wereld om hen heen. Daardoor wordt de eigen kracht van kinderen versterkt.

Moppie-Maatje Muzz helpt ook jouw gezinshuiskind

BESTEL HIER HET MOPPIE-MUZZ BASISPAKKET.

Ben jij of ken jij gezinshuizen waar Moppie-Maatje Muzz kleur en steun kan geven?
Ik ga graag met je in gesprek!

Miranda Smit-van Keulen
info@demoppies.com

Blog, Jeugdzorg

Moppie-Maatje Muzz voor kinderen met een nieuw thuis

feb 4, 2019 door Miranda Smit 0 Reacties

Het is oktober 2018.
Buiten waait de herfstwind door mijn haar.
In mijn hoofd dwarrelen de herinneringen aan verhalen van jongeren.

Tijdens het symposium Stop de caroussel van stichting Het vergeten kind luister ik naar verhalen van jongeren die soms meer dan 10 keer verplaatst zijn in een paar jaar tijd.
Steeds weer opnieuw ‘die nieuwe’ zijn op school, in een gezin of in een groep.
Dat je jarenlang onzichtbaar op je kamer bleef omdat de meeste aandacht ging naar degene met de ergste woedeaanval.
Of juist iedereen van je afschopte omdat je dan zelf kon bepalen wanneer je weer verlaten zou worden. Wat dat met je doet en hoe je het graag anders had gezien.

Ondertussen ligt aan mijn voeten het Kussens met Karakter van Moppie-Maatje-Muzz.
Tijdens dit symposium gaat Muzz voor het eerst mee de wereld in.
Door mijn hoofd schiet de gedachte ‘Hoe kon ik denken dat Moppie-Muzz hier ook maar een klein beetje kan helpen?’

Eén van de jongeren vertelt over haar opleiding waar ze doelen voor moet stellen. “Hoe kan ik nu doelen stellen als ik mijzelf niet eens meer ken?”
Dan zie ik het weer helder voor me:

Moppie-Muzz is ontworpen in samenwerking met gezinshuis Knuzz.
Het verhaal van Muzz gaat over zijn nieuwe thuis, waar hij niet gewend is en wat dit met hem doet. Waarom Muzz boos is, waar hij bang voor is en waar hij verdrietig van wordt. Door de herkenbaarheid van dit verhaal kunnen kinderen in eerste instantie over Muzz praten als het gaat over onderwerpen die ze zelf maar al te goed kennen. Daarbij komen ze emoties tegen in alle vormen. Daar waar kinderen met de andere Moppie-Maatjes mogen leren hoe ze kunnen omgaan met hun emoties, moeten getraumatiseerde kinderen hun emoties eerst weer leren herkennen. Emoties die diep zijn weggestopt om te overleven. Moppie-Maatje Muzz helpt hierbij.

Het Moppie-Kussen geeft letterlijk steun wanneer het kind het dicht tegen zich aan houdt. Door het verhaal, een knutselplaat en kleurplaten geeft het ook figuurlijk steun. Het verhaal van Muzz biedt openingen voor gesprek. Met de knutselplaat maak je met het kind een emotiemeter waarmee je na een emotionele uitbarsting samen met het kind kunt evalueren en leren. De kleurplaten geven mogelijkheden om gericht met een bepaalde emotie bezig te zijn.

Tijdens het symposium gaven jongeren van JWB de workshop ‘Luisteren naar jongeren’. Hier werd heel duidelijk hoe belangrijk het is om ècht te luisteren. Om door te vragen, niet meteen te oordelen, en samen op zoek te gaan naar jezelf. Muzz laat een kind voelen dat het gezien wordt, dat er echt naar hen geluisterd wordt. Muzz helpt begeleiders mee om het kind te zien in alle kleuren die het in zich heeft en samen op zoek te gaan naar deze eigen kleuren. Vaak zijn ze diep weggestopt maar nog steeds aanwezig, net als de emoties. Zo kan het kind zichzelf opnieuw leren kennen, leren vertrouwen op zichzelf en de omgeving en vertrouwen krijgen in de toekomst.

Gedurende het symposium valt mij op hoe krachtig de aanwezige jongeren zijn en hoe zij hun verhaal op indrukwekkende wijze doen.
Het is stil in de zaal. Mensen zijn geraakt, ik ben geraakt.
Meer dan ooit wil ik met Moppie-Muzz een steentje bijdragen aan het herstel van deze getraumatiseerde kinderen.

Daarbij heb ik jouw hulp nodig:
Werk jij met getraumatiseerde kinderen? Gun jij deze kinderen de steun van Moppie-Maatje-Muzz om samen weer kleur aan de wereld te geven?
Ik ga graag met je in gesprek!

Miranda Smit-van Keulen
info@demoppies.com
www.demoppies.com

Blog, Kinderen en Hospice

Samen kleur en troost geven aan kinderen in het hospice

dec 4, 2018 door Miranda Smit 2 Reacties

Kippenvel
Tijdens twee open dagen van een uitvaartcentrum was ik uitgenodigd om mensen te inspireren over kind en afscheid. Terwijl ik de tweede dag, met de jas nog aan, naar mijn stand loop komt er meteen een vrouw naar mij toe.

“Jij hebt toch samen met Vredehof het Moppie-Troostconcept gedoneerd aan de hospices? Ik ben vrijwilliger bij één van deze hospices. Vlak nadat wij het mochten ontvangen lag een aantal weken een vader van drie jonge kinderen bij ons. In de tijd dat meneer steeds verder achteruit ging zijn de Moppie-Kussens met Karakter zo waardevol geweest. De kinderen liepen rond met de kussens en ze hebben van alles geknutseld en gekleurd. Wanneer er vriendjes meekwamen dan kregen zij een kaart van ons mee van de Moppie die zij zelf uitkozen. Het was voor ons heel fijn om op deze manier moeder en de kinderen te kunnen begeleiden bij alles wat er gebeurde. Voor de kinderen was er alle ruimte en gelegenheid om op hun eigen manier te laten zien wat zij voelden en ze waren heel blij dat ze van alles voor papa konden maken. Na het overlijden van papa heeft de juf de vlinder gebruikt bij een afscheidsdienst voor alle kinderen uit de klas.”

Daar stond ik dan, met kippenvel op de armen. Mijn dag kon niet meer stuk.

Troostconcept voor hospices
December 2017 is het totaalconcept Moppie-Kussens met Karakter gelanceerd. Een nieuw concept om kinderen te helpen met emoties bij moeilijke momenten. Ik zocht naar de juiste plaatsen waar de Kussens met bijbehorende praktische handvatten het beste op hun plek zouden zijn. Daarom ging ik onder andere in gesprek met het hospice in Enschede. Daar bleek dat dit concept precies is waar ze op zaten te wachten. Er was al eens een cursus gedaan om kinderen te helpen bij het omgaan met gevoelens rondom ziekte en afscheid. Het zoeken was nog naar de praktische handvatten die daar bij aan sluiten. Het was hen meteen duidelijk dat de Moppie-Kussens met Karakter heel goed zou passen bij het hospice.

Aangezien het hospice draait op giften en sponsoring was de vraag hoe het betaald zou kunnen worden. Vanuit het Donatiefonds van Vredehof kwam meteen een enthousiaste, positieve reactie. En niet alleen voor het hospice in Enschede. Alle hospices in de regio van Vredehof hebben deze mogelijkheid aangeboden gekregen.
Deze samenwerking heeft zoveel moois opgeleverd.

Moppie-Kussens met Karakter op maat
De pilot was in Enschede. Voor de eerste keer leverde ik vier Moppie-Kussens met Mopppie-Map waarin de bijbehorende verhalen, knutsel- en kleurplaten, uitleg en tips bij elkaar gebundeld zijn. Uit praktische overwegingen zijn er ook speciale Moppie-Stoeltjes ontworpen. De Moppie-Kussens worden daarvoor op maat gemaakt en de zitting is een klepdeksel waardoor er ook speelgoed of knutselspullen in de stoeltjes bewaard kunnen worden. Hierdoor wordt het een mooi geheel waar alles bij elkaar gelegd kan worden wanneer het niet wordt gebruikt. Wanneer een kind graag op de kamer van bijvoorbeeld opa of oma wil spelen dan kan het stoeltje, met het speelgoed dat er in zit, makkelijk meegenomen worden. Het hospice had zelf nog een kindertafel. Deze is in de kleur rood geschilderd waardoor het een echt kinderhoekje is geworden.

Bij elk hospice is het basisconcept aangepast aan de eigen visie, werkwijze en beschikbare ruimte.
In Almelo, Enschede en Haaksbergen zie je bij binnenkomst vier stoeltjes met kussens en een tafeltje uit eigen voorraad. In Rijssen staan twee stoeltjes met een tafeltje in de gang. De vier kussens kunnen daar gewisseld worden. In Deventer is het concept aangepast aan de aanwezige waakmand waar ook pakjes zakdoeken aan zijn toegevoegd.

Troost voor kinderen in het hospice
In de Moppie-Map staan de verhalen van de Moppie-Maatjes aan de achterkant van de afbeelding. Voorin de map kan iedereen meteen zien dat deze afbeeldingen overeen komen met de karakters op de kussens. Men kan zelf het verhaal (voor-)lezen en maakt zo kennis met de verschillende karakters. De manier waarop elk karakter op een eigen wijze wil helpen met emoties wordt daarmee ook duidelijk.

Olifant Molle luistert bijvoorbeeld met liefde naar je verhaal en je kunt geheimpjes in zijn oor fluisteren. Vlinder Missie bedenkt graag samen mooie verhalen om even aan iets anders te kunnen denken of ze denkt mee aan fijne herinneringen die je samen hebt beleefd. Bij draak Mexa mag boosheid er zijn. Een keer lekker in het kussen stompen of het van je af gooien; Wanneer boosheid er mag zijn dan komt er ook ruimte voor onderliggend verdriet en angst. Giraf Miek vind het ook lastig wanneer iedereen naar hem kijkt en wil het liefst zo diep mogelijk bukken. Maar daar wordt hij heel wiebelig van. Miek helpt mee om samen sterk te staan.

Elk karakter heeft een eigen knutselplaat waarmee je praktisch aan de slag kunt. Een boekje maken om geheimpjes in te bewaren, een herinneringsvlinder maken, een vlieger voor fysieke actie en een giraf waarmee met een splitpen het koppie kan hangen of weer omhoog komt te staan. Op de kleurplaten staat kikker Mik die met de ogen de vier basisemoties uitbeeldt. Ook deze kleurplaten helpen mee om praktisch met emoties bezig te zijn. Het blijkt dat kinderen zelf heel goed aanvoelen wanneer welk Moppie-Maatje kan helpen.

Ouders en kinderen welkom in het hospice
Ouders vinden het vaak lastig om hun kinderen mee te nemen naar het hospice.
Voor veel ouders is het hospice een onbekende plek. Ze hebben hun eigen verdriet en zorgen, het is vaak de eerste keer dat ze zo dichtbij met ziekte en overlijden te maken krijgen. Daarnaast is de combinatie met de zorg voor het eigen gezin pittig.

De Moppie-Stoeltjes en -Kussens zijn heel kleurrijk. Uit de ervaringen van de hospices blijkt dat ouders en kinderen meteen zien dat er in het hospice aandacht is voor kinderen. Dit geeft een fijn en welkom gevoel in een situatie die als heel ingrijpend ervaren kan worden.

Dankjewel Vredehof Donatiefonds voor deze waardevolle samenwerking!
De verhalen van de hospices waar het Moppie-Troostconcept is gedoneerd zijn nog mooier dan ik zelf had kunnen bedenken. Medewerkers hebben praktische handvatten voor de kinderen. De bespreekbaarheid en toegankelijkheid van de hospices wordt vergroot. Er is ruimte gekomen om ook de kinderen bij het hospice te kunnen betrekken waardoor ze ook in deze situatie nog steeds op bezoek komen bij bijvoorbeeld opa of oma. En het geeft enorm veel voldoening om op deze manier bij te dragen aan het leven van nabestaanden rondom ziekte en overlijden van hun dierbare.

Ook doneren aan een hospice
Ben jij ook een uitvaartorganisatie die de Moppie-Kussens met Karakter wil doneren aan een hospice in jouw regio?
Ik ga graag met je in gesprek!

Miranda Smit-van Keulen
info@demoppies.com

Categorie: Blog